Łopatka
Łopatka (łac. scapula) – kość płaska, w przybliżeniu trójkątna. Wyróżnia się na niej powierzchnię przednią – żebrową i tylną – grzbietową.
Funkcja
Wraz z obojczykiem tworzy obręcz kończyny górnej. Ponadto stanowi miejsce przyczepu mięśni, np. czworobocznego. U ssaków, u których kończyny przednie pełnią rolę podporowonośną (np. u konia) łopatka jest jedyną kością obręczy kończyny górnej. Dzieję się tak również u ssaków o kończynach pływnych. W wymienionych przypadkach łopatka jest znacznie rozrośnięta. Łopatka za pomocą stawu barkowego łączy się z kością ramienną, a z pomocą stawu barkowo-obojczykowego z obojczykiem.
Budowa
Na łopatce wyróżnia się brzeg przyśrodkowy. Drugim z wyróżnianych brzegów jest brzeg boczny, który wraz z przyśrodkowych tworzy kąt dolny. Przednia lekko wklęsła powierzchnia łopatki pokrywa żebra od II do VII. Na powierzchni grzbietowej znajduje się grzebień łopatki, który, zaczynając się na brzegu przyśrodkowym, ciągnie się skośnie ku kątowi bocznemu, jako coraz bardziej wystająca listewka kostna. Grzebień łopatki, nie dochodząc do samego kąta kończy się spłaszczonym od góry ku dołowi wyrostkiem barkowym. W części żebrowej łopatki, poniżej wyrostka barkowego, znajduje się wyrostek kruczy.