Nadwaga
Nadwaga – nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie przekraczające optymalne ilości zdrowotne. Nadwaga staje się typową cechą w populacjach, gdzie nie ma problemów z brakiem żywności i dominuje styl życia pozbawiony aktywności fizycznej. Nadwaga osiągnęła rozmiary epidemii na całym świecie. Szacuje się, że ponad 1,4 mld ludzi na świecie żyje z nadwagą bądź z otyłością. Liczba osób z nadwagą stale się powiększa i dotyczy to wszystkich grup wiekowych. Zdrowe ciało potrzebuje niewielkiej ilości tłuszczów do prawidłowego działania hormonów, układów rozrodczego i odpornościowego, jako amortyzatora we wrażliwych miejscach oraz jako zapasów energii do przyszłego wykorzystania. Jednak zgromadzenie zbyt dużej ilości tłuszczów może prowadzić do upośledzenia ruchów i gibkości, jak również zmienia wygląd ciała. == Klasyfikacja == Stopień nadwagi jest ogólnie opisywany przez wskaźnik masy ciała (BMI). Nadwaga jest zdefiniowana jako wartość BMI równa 25 lub większa, czyli zawiera zakres od 25 do 30 niebędący jeszcze otyłością, która jest zdefiniowana dla BMI od wartości 30 i większych. Mimo, że otyłość to także nadwaga to w powszechnym użyciu nadwagą określa się wartości BMI w zakresie od 25 do 30. Istnieją także inne metody pomiaru ilości tkanki tłuszczowej w organizmie. * Wskaźnik masy ciała (BMI) : Wskaźnik masy ciała to miara wagi człowieka w stosunku do jego wzrostu. Wielkość BMI jest opisana wzorem: masa człowieka w kilogramach podzielona przez kwadrat jego wzrostu w metrach. Fizyczną jednostką wskaźnika jest kg/m2 lecz nie jest ona używana i wartość wskaźnika jest liczbą bezwymiarową. : BMI dostarcza znacznie dokładniejsze wartości opisujące zawartość tkanki tłuszczowej człowieka niż proste ważenie. Jego wartość jest umiarkowanie skorelowana z procentową zawartością tkanki tłuszczowej i masą tkanki tłuszczowej (R2 = 0,68). Nie uwzględnia on pewnych czynników jak ciąża czy kulturystyka, jednak BMI jest dokładnym odzwierciedleniem ilości tkanki tłuszczowej w większości populacji osób dorosłych. * Body Volume Index (BVI) : Wskaźnik objętości ciała został opracowany w roku 2000 jako alternatywny dla BMI komputerowy pomiar ludzkiego ciała w celu diagnozowania otyłości. : Do wyznaczenia wskaźnika objętości ciała wykorzystuje się oprogramowanie 3D do utworzenia dokładnego trójwymiarowego obrazu ludzkiego ciała i dlatego wartości BVI mogą być różne pomiędzy osobami o takim samym BMI, lecz mającymi inną budowę i inny rozkład masy. : BVI uwzględnia jak rozmieszczona jest masa człowieka i gdzie znajduje się tkanka tłuszczowa, a nie skupia się na całkowitej masie i całkowitej ilości tkanki tłuszczowej rozmieszczonej centralnie dookoła brzucha znanej powszechnie jako otyłość brzuszna. W ostatnich latach nastąpiło przekonanie, że otyłość brzuszna stanowi większe zagrożenie dla zdrowia. * Ważenie proste : Zmierzona masa ciała człowieka jest porównywana z masą idealną. Jest to najprostsza i najbardziej powszechna metoda, ale najmniej dokładna, gdyż mierzy tyko ilość masy i często nie uwzględnia wielu czynników jak wzrost, budowa ciała, względna ilość masy mięśniowej. * Pomiar grubości fałdu skórnego : Skóra w pewnych punktach ciała (np. pod łopatką lub na ramieniu) jest „uszczypnięta” i dokonywany jest pomiar grubości tak uchwyconego fałdu skórnego. Dzięki temu zmierzona jest grubość warstwy tkanki tłuszczowej pod skórą, która pozwala wyliczyć całkowitą ilość tkanki tłuszczowej w organizmie. Metoda ta może być dość dokładna dla wielu ludzi. lecz zakłada pewien wzorzec rozmieszczenia tkanki tłuszczowej na ciele wobec czego nie można jej zastosować dla wszystkich osób oraz nie uwzględnia tkanki tłuszczowej nie będącej bezpośrednio pod skórą. Z uwagi na potrzebę wysokiej wiedzy i praktyki, zarówno pomiar jak i jego analiza musi być wykonana przez profesjonalistę a pacjenci nie mogą jej stosować samodzielnie. * Analiza impedancji bioelektrycznej : Dokonywany jest pomiar oporu elektrycznego przepuszczając przez ciało niewielki prąd elektryczny. Ponieważ tkanka tłuszczowa i mięśniowa przewodzą prąd elektryczny inaczej, metoda ta pozwala na bezpośredni pomiar procentowej ilości tkanki tłuszczowej w stosunku do masy mięśniowej. W przeszłości ta technika mogła być przeprowadzona tylko przez wykwalifikowany personel ze specjalnym sprzętem aby wyniki były wiarygodne. Obecnie można nabyć domowe zestawy pozwalające dokonywać pomiarów samodzielnie po minimalnym przeszkoleniu. Pomimo poprawy prostoty pomiaru na przestrzeni lat, to jednak istnieje wiele czynników, które mogą mieć wpływ na wyniki, włączając w to wilgotność i temperaturę ciała. Należy więc zachować ostrożność przeprowadzając pomiar aby zapewnić dokładność wyników. * Ważenie hydrostatyczne : Uznawana za jedną z dokładniejszych metod pomiaru ilości tkanki tłuszczowej. Polega ona na całkowitym zanurzeniu pacjenta w wodzie i pomiaru jego masy za pomocą specjalnego sprzętu w zanurzeniu. Zmierzona masa jest następnie porównywana do „masy suchej” zmierzonej w sposób standardowy aby obliczyć ogólną gęstość ciała. Ponieważ tkanka tłuszczowa ma mniejszą gęstość niż tkanka mięśniowa, ostrożne zastosowanie tej techniki może dostarczyć dość bliskie oszacowanie zawartości tkanki tłuszczowej w organizmie. Jednak ta technika wymaga drogiego specjalistycznego sprzętu i wyszkolonego personelu aby ją odpowiednio stosować. * Densytometria kostna (DEXA) : Obrazowanie DEXA, pierwotnie stosowane do pomiaru gęstości kości, zaczęto również wykorzystywać jako precyzyjnej metody określania zawartości tkanki tłuszczowej w ciele wykorzystując różnice gęstości poszczególnych tkanek do określania, w których częściach znajduje się tkanka tłuszczowa. Taki test jest powszechnie uznawany za bardzo dokładny lecz wymaga dużo drogiego sprzętu medycznego i wykwalifikowanego personelu do jego wykonania. Najbardziej powszechną metodą w dyskusji problemu nadwagi i stosowaną przez badaczy oraz instytucje doradcze jest BMI. Definicja nadwagi jest różna dla różnych grup etnicznych. Obecna definicja według Światowej Organizacji Zdrowia nadwagi to: * BMI od 25 dla rasy białej, latynoskiej i czarnej * BMI od 23 dla ras azjatyckich == Wpływ na zdrowie == Podczas gdy negatywny wpływ na zdrowie na skutek otyłości jest powszechnie uznany w medycynie to implikacje z nadwagi są bardziej kontrowersyjne. Ogólnie akceptowany jest pogląd, że nadwaga powoduje podobne problemy jak otyłość, lecz w mniejszym stopniu. Długotrwała nadwaga może się przyczynić do rozwoju wielu schorzeń: * choroby serca * cukrzyca * nadciśnienie * hemoroidy * stłuszczenie wątroby * żylaki kończyn Zagrożone jest zdrowie psychiczne osoby z nadwagą z powodu dyskryminacji społecznej. Jednakże nie dotyka to dzieci poniżej 8 lat. Nadwaga nie zwiększa śmiertelności wśród ludzi starszych. == Przyczyny == W ogólności powodem nadwagi jest przyjmowanie większej ilości kalorii (przez odżywianie) niż jest wydatkowanych przez organizm (przez ćwiczenia lub codzienne życie). Czynniki, które przyczyniają się do braku tej równowagi to: * alkoholizm * zaburzenia odżywiania * uwarunkowania genetyczne * brak równowagi hormonalnej (np. niedoczynność tarczycy) * braki lub zaburzenia snu * ograniczona aktywność fizyczna i siedzący tryb życia * złe odżywianie * wrodzone błędy metabolizmu, które mogą być spowodowane przez powtarzane próby odchudzania i efekt jo-jo * przekarmianie * leki psychotropowe (np. Olanzapina) * rzucenie palenia lub innych używek * stres Ludzie z cukrzycą insulinozależną mogą przybrać na wadze przez stałe przedawkowanie insuliny, natomiast ludzie z nadwagą mogą rozwinąć tolerancję na insulinę co w dłuższym okresie może skutkować cukrzycą insulinoniezależną. == Leczenie == Błędnie uważa się, że leczenie otyłości ogranicza się do stosowania odpowiedniej diety i ewentualnie zwiększenia aktywności fizycznej. Tymczasem proces leczenia otyłości jest procesem złożonym i zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta obejmuje szereg działań z obszaru dietetyki i psychodietetyki. Głównym celem leczenia otyłości jest zmniejszenie nasilonych zaburzeń metabolicznych, a co za tym idzie poprawa stanu zdrowia pacjenta. W zależności od stopnia otyłości oraz obecności chorób towarzyszących, metody leczenia obejmują: *leczenie dietetyczne, *leczenie farmakologiczne *leczenie chirurgiczne. *terapię behawioralną, *zmianę stylu życia, *zwiększenie aktywności fizycznej Przyjmuje się, że w celu osiągnięcia długotrwałego efektu leczenia istotny jest stały, powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest 5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów żywieniowych i behawioralnych. Taki sposób postępowania jest szczególnie zalecany w przypadku osób obciążonych schorzeniami towarzyszącymi otyłości. == Linki zewnętrzne == * http://www.bodyvolume.com/ BVI – wskaźnik objętości ciała Kategoria:Otyłość